Ο Espresso γεννήθηκε από την ανάγκη για ταχύτητα.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο καφές ήταν άκρως δημοφιλής στους Ευρωπαίους. Καθώς η κουλτούρα του καφέ διασκορπίστηκε σε ολόκληρη την ήπειρο, οι baristas επιδίωξαν έναν ταχύτερο τρόπο να παρασκευάσουν ατομικά φλιτζάνια για τους πελάτες και οι εφευρέτες άρχισαν να παίζουν με την ιδέα να χρησιμοποιούν ατμό για να επιταχύνουν τη διαδικασία.
Ένας Ιταλός που ονομάζεται Angelo Moriondo γενικά πιστώνεται με την ανάπτυξη της μηχανής που θα οδηγούσε στη σύγχρονη παραγωγή εσπρέσο
Στη δεκαετία του 1880 υπέβαλε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για συσκευή που χρησιμοποιούσε ατμό και βραστό νερό για να παρασκευάσει μεγάλες παρτίδες καφέ, αλλά το μηχάνημα δεν παρήχθη ποτέ εμπορικά και κανένα φυσικό παράδειγμα δεν επιβίωσε.
Δύο άλλοι Ιταλοί ανέλαβαν αργότερα την ιδέα του Moriondo να αναπτύξει ένα μηχάνημα που να παρασκευάζει ένα φλιτζάνι καφέ σε δευτερόλεπτα.
Το 1906, οι Luigi Bezzera και Desiderio Pavoni εισήγαγαν την εφεύρεσή τους σε μια παγκόσμια έκθεση στο Μιλάνο, καλώντας το ποτό “caffe espresso”. Ήταν η πρώτη φορά που φτιάχτηκαν ξεχωριστά φλιτζάνια καφέ για άτομα.
Ο Pavoni ονόμασε το μηχάνημά τους “Ιδανικό”. Είδε κάποια επιτυχία σε περιφερειακό επίπεδο μετά την έκθεση, αλλά ποτέ δεν έγινε ευρέως αποδεκτή.
Μόλις μετά τον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο αναπτύχθηκε μια μηχανή με μοχλό.
Αυτή η επανάληψη της μηχανής εσπρέσο εξάλειψε την ανάγκη για μαζικούς λέβητες και τυποποίησε το μέγεθος του ποτού.
Ο ελατηριωτός μοχλός αύξησε επίσης την πίεση που χρησιμοποιούταν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ζύμωσης για να δημιουργήσει έναν αφρό στην κορυφή που τελικά έγινε γνωστός ως «κρέμα καφέ».
Αργότερα στη δεκαετία του 1960 εισήχθη μηχανή espresso μηχανοκίνητης αντλίας από τον Carlo Ernesto Valente. Παρείχε εννέα ράβδους ατμοσφαιρικής πίεσης για να παρασκευάσει εσπρέσο.
